022

Gome! Przepraszam, że musicie czekać na nowe rozdziały, ale po prostu nie mam czasu na pisanie. Obiecuję, że postaram się pisać częściej. Już niedługo dodam też nowy rozdział Z miłością jak na wojnie. Pozdrawiam i miłego czytania.

Rozdział 22

                                                                                                                                                                     - Hinta? To ... ty?

                                                                                                                                                                     Uber gapił się z szeroko otwartymi oczami na mojego przyszywanego brata. W jego oczach widziałem bezgraniczne zaskoczenie, jak i zarazem szok.

                                                                                                                                                                   - Ja... lepiej już pójdę - mruknął Hinta.

                                                                                                                                                                    Co... Nie! Hinta!

                                                                                                                                                                    Jak oparzony poderwał się z klęczek i rzucił w kierunku Japończyka. Złapał go za ramię i przytrzymał, patrząc na niego z wypiekami na twarzy.

                                                                                                                                                                     Przez dobrą chwilę nikt się nie odezwał. Cisza w sali przerywana była tylko piszczeniem aparatur, a także stłumionych przed dopiero co zamknięte drzwi dźwięków z korytarza szpitala. Wiedziałem, że przyszedł ten czas, czas na wyjaśnienia. Chciałem to odwlekać jak najdłużej... może nawet przez wieczność... ale teraz wszystko przepadło. Zrujnowane.

                                                                                                                                                                   - Co tu się dzieje? - wyszeptał Uber. - Nie rozumiem... Wy się znacie?

                                                                                                                                                                   Z pytaniem zwrócił się do mnie. Marszczył niezrozumiale brwii, ciągle trzymając za ramię Hinte, jakby bał się, że młody mężczyzna może zaraz uciec.

                                                                                                                                                                   - To...

                                                                                                                                                                      Nie potrafiłem mu odpowiedzieć. Głos mi się załamał. Po prostu... bałem się. Chyba tak to można określić. Tylko...  nie mogłem się już teraz wycofać. Stało się. Hinta się pojawił, a ja nie potrafiłem udawać. Nie miałem na to siły.

                                                                                                                                                                   - To mój brat - odpowiedział za mnie Hinta.

                                                                                                                                                                     Dosłownie miałem wrażenie, że słyszę taki mistyczny gąg, który zapowiada koniec świata. Apokalipsę.

                                                                                                                                                                   Uber zaczął drżeć, sam nie wiem czemu. Z szoku? Przerażenia?

                                                                                                                                                                    - To... twój... b-brat? - wykrztusił, zaciskając palce na kurtce Hinty. - O czym... o czym ty pieprzysz?! - krzyknął.

                                                                                                                                                                   Przygryzłem dolną wargę. Rozbolała mnie głowa, zacząłem czuć, że powinienem zawołać lekarza lub pielęgniarkę, by dali mi jakieś tabletki. Pogarszało mi się. Czułem to bez badań i opiń innych.

                                                                                                                                                                   - Jak to: to twój brat?! - wydusił Uber, wbijając we mnie niezrozumiały wzrok.

                                                                                                                                                                    - Hinta to mój przyszywany brat! - wrzasnąłem. - Czego w tym stwierdzeniu nie rozumiesz?!

                                                                                                                                                                    Puścił ramię swojego eks.

                                                                                                                                                                      - Ty... czemu? Czemu nic mi nie powiedziałeś? - wyszeptał drżąco, robiąc w moim kierunku chwiejny krok. - Czemu mnie oszukiwałeś?

                                                                                                                                                                   - Bo na początku sam nic nie rozumiałem. Nie miałem pojęcia, że Hinta jest homo. Dla mnie samego to był szok. Ukrywałem to, bo chciałem najpierw zrozumieć. Gdy Hinta wszystko mi wyjaśnił, nie chciałem ci mówić, bo się bałem. Nie wiem czemu, ale po prostu się bałem... - wytłumaczyłem. - Nie chciałem cię stracić, Uber.

                                                                                                                                                                   - Dlatego... Dlatego mnie okłamywałeś?! Czy ty sobie jaja robisz?! MATT!

                                                                                                                                                                       Zacisnąłem zęby i powieki.

                                                                                                                                                                   - Nie moja wina! Byłeś inny! Nie potrafię ci tego wytłumaczyć! Po prostu... ja... j-ja...

                                                                                                                                                                   Nagle zaczęło kręcić mi się w głowie. Obraz przed oczami stopniowo mi się rozmazywał, a głos przerażonego Hinty dobiegał do mnie jakby z oddali. Zamiast tego, w głowie narastało mi przeraźliwe piszczenie. To było tak denerwujące, że myślałem, że zwariuję. Bolała mnie głowa. Tak strasznie bolała...

                                                                                                                                                                                                    Osunąłem się w bok. Jako że siedziałem na krawędzi, zacząłem spadać na ziemię. Walnąłem w nią, a ból uderzył mnie tak gwałtownie... że straciłem przytomność.

*

                                                                                                                                                                    Ciemność...

                                                                                                                                                                   Dosłownie wszędzie ciemność.

                                                                                                                                                                    Unosiłem się w nicości. Nie czułem, nie słyszałem, NIE ROZUMIAŁEM. Gdzie ja jestem? Czemu tu jestem? Co się ze mną stało? Gdzie Uber? A Hinta?

                                                                                                                                                                   Starałem się wytężyć umysł, ale nie potrafiłem. Nie potrafiłem sobie przypomnieć, co się stało. Ostatnim, co pamiętałem, to było to jak Hinta wchodzi do sali. A co dalej? Czy Uber dowiedział się kim jest jego eks?

                                                                                                                                                                    Rozpaczliwie starałem się odsunąć od siebie wszechogarniającą ciemność. Chciałem się poruszyć, obejrzeć za siebie... Ale nie mogłem. Nie potrafiłem. To było zbyt wiele.

                                                                                                                                                                     Uber...

                                                                                                                                                                      Chciałem go znowu zobaczyć. Miałem przytulić, pocałować. Tak bardzo za nim tęskniłem. Tak bardzo się cieszyłem, gdy wpadł do mojej sali. Nie chciałem, by mnie zostawiał. Nie mógł mnie zostawić. To byłoby zbyt przerażające.

                                                                                                                                                                    Ale mimo to czułem, że coś jest nie tak. Skoro wszedł do mojej sali Hinta, to na pewno musiało się coś wydarzyć. Tylko co. Czy Uber... czy Uber jak się dowiedział to się wściekł? Czy zwyzywał mnie? Czy powiedział, że nie chce mnie już więcej zobaczyć?

                                                                                                                                                                   Tęskniłem.

                                                                                                                                                                   Po tym co zrobił mi David, na pewno nigdy już nie będę taki jak dawniej. Wiedziałem, że gwałt potrafi zrobić swoje. W mojej poprzedniej szkole była jedna dziewczyna, która była zgwałcona. Od tamtego wydarzenia, zamknęła się w sobie. Bała się tak samo, jak ja się bałem.

                                                                                                                                                                   Wcześniej nie rozumiałem. Albo lepiej - nie chciałem rozumieć. Tak. To było raczej to.

                                                                                                                                                                    Wytężyłem znowu swój umysł. Wydostań się, powtarzałem sobie w myślach. Wydostań się z tej cholernej nicości... Matt... Matt... Matt!

                                                                                                                                                                   - MATT!

                                                                                                                                                                   Czyjś wrzask. Tak głęboki, rozdzierający... Och.

                                                                                                                                                                   Znałem ten głos.

                                                                                                                                                                     To był Uber.

                                                                                                                                                                    Przeraźliwe pikanie znowu się pojawiło. Narastało z każdą sekundą. Denerwujące...

                                                                                                                                                                    - MATT!!!

                                                                                                                                                                  Zaczerpnąłem gwałtownie powietrza, a moje ciało mimowolnie się uniosło, otwierając raptownie oczy. Białe światło uderzyło mnie w oczy, na chwilę oślepiło. Piszczenie osiągnęło najwyższy poziom.

                                                                                                                                                                   Słyszałem...

                                                                                                                                                                   Czułem...

                                                                                                                                                                    ...Uber...